สร้างเว็บไซต์ฟรี
เจ้าเป็นไผ
ตั้งแต่มีตัวตนมา เป็นคนค้นหาชีวิตมาตลอด เมื่อเล็กมีสองแกละท่าทางมันจะดื้อ ในชีวิตชอบฝันแบบสดๆ เห็นอะไรก็อยากไปหมด ยากจนน่ะของแน่แต่ไม่ท้อชีวิต สมัยเรียนมัธยมมีฉายาจากเพื่อนๆ ว่า 'ไอ้กระหรี่' ไม่ได้ขายตัวขายตูดอย่างใดดอก แต่แอบเอากระหรี่ป๊าบไปขายในโรงเรียน
ได้ลิขิตจากพ่อในความซื่อและความตรง แถมฝากความอดทนมาด้วย เพิ่งมาพบตัวตนว่าพ่อให้ฐานชีวิตเศรษฐกิจพอเพียงมาตั้งแต่เกิด เกิดแถวดอนเมืองถิ่นคนสีเทา ชีวิตก็เลยเป็นสีเทา ไม่ขาวและไม่ดำ เดินสายกลางแบบพอประมาณ เวลาเรียนก็พอประมาณ (สำหรับคะแนน) จึงทำให้ได้แต่เกียรติ ไม่มีนิยมเลย เรียนแบบโง่ๆมาตลอด ใครๆ ก็อยากสอนเพราะมันโง่จริงๆ สอนอะไรก็สอนได้หมดพ่อให้มาแต่กะโหลกสมองไปหาเอง จึงรับปัญญามาได้เยอะ โตมาหน่อยหนอยอยากเบ่งเดินเกร็งกล้าม พยายามเร่งๆหาปัญญา เห็นคนแต่งเครื่องแบบเท่ห์ๆเดินผ่านไปมาน้ำหูน้ำลายไหล เพราะความโง่แท้ๆ สอบแ(ม่)งสามปีถึงได้ โดนเขาซ่อมเขาซ้อม เข่นฆ่าแทบอสัญ
จบมาคิดว่าแน่ไม่แพ้หนุ่มหล่อ ว่าจะหลอกล่อสาวเหนือเผื่อเป็นเมีย ถามว่าจะไปอยู่ใส ยกมือเลือกเจียงใหม่เลย ป้าดโท่อยู่ได้ อาทิตย์เดียวเปิ้นส่งอ้ายไป๋ดอยเจียงคำสานี่ อยู่มันแถวดอยทั้ง เทือกเขา ลำเนาไพร แหมมีสายน้ำ ได้พบชีวิตชาวเขา ชาวดอยและสาวโรงบ่ม แหมที่เจียงใหม่ก็มีสาวน้อยลูกผู้ใหญ่นายโต เปิ้นมาส่งปิ่นโตให้โตย ทำไงดีเลือก บ่ ถูก หนีละบ้ะ กลับบ้านเก่าที่เมืองกรุงสาวเครือฟ้งเครือฟ้า บ่ เอาแล้ว
มาแต่งงานกับสาวใหญ่ (อ้วน) เดี๋ยวนี้ยิ่งใหญ่หนักเข้าไปอีก ถามพ่อครูบาได้หันมาแล้ว มีลูกมาสามตน สั่งๆสอนๆว่าเอ็งไม่ต้องเรียนเก่ง เอาให้เหนือพ่อจี๊ดเดียวไม่ให้พ่ออายนัก แต่เอ็งต้องอยู่ในสังคมแบบไทยๆให้ได้ ไม่เอาเปรียบไผ ไม่โกงไม่กินของคนอื่น (เว้นข้าวปลาอาหาร) ลูกๆ ก็ได้ดีตามอัตตภาพ ครอบครัวเราอยู่แบบอบอุ่น กระตุ้นให้ต้องระวังตัวกันตลอด พ่อ แม่ ลูกอีกสาม ใครเผลอถูกงับทันที ทำให้ชีวิตในบ้านตื่นเต้นดี ไปไหนก็ใช้ผิวปากเปรี๊ยว หันกันขวับแม่ลูกจะเข้าที่ตั้งปรกติทันทีจนเป็นที่รู้กัน
เล่าเรื่องแม่พันธุ์ของผม เนื้อคู่หนังคู่กระดูกคู่แท้ๆ ไม่สมได้ยังไง เราเป็นครอบครัวใหญ่ทั้งคู่แม่เขามีลูกหนึ่งโขลง เก้าชีวิตเลขฮิตซะด้วย ชายหกหญิงสามตายซะหนึ่งเหลือสอง รวมเป็นแปด แบบเดียวกันเลย แม่เราก็มีแปดต้นทุนเดิมก็เก้ามรณาไปหนึ่งสาวเหลือสองสาว แถมมีชายอีกหก งกลูกทั้งคู่ หันมาดูพ่อดันชื่อเหมือนกันอีว่า'ชิต'รู้แล้วใครๆอย่าล้อนะโกรธจริงๆ ด้วย
จุดยืนเจ้าอยู่ตรงไหน
ยืนอยู่ระหว่างคนกับหมา เพราะที่บ้านมีครูหมาๆ คอยสอนชีวิต มีทั้งขี้อิจฉาริษยา เอาใจเจ้านายทั้งออดทั้งอ้อน ทั้งตาแหกแตกตื่นยามมีพลุ บางตัวกร่างทั้งวันขวางโลกมันซะอย่างงั้น แถมมีหมาบ้าน้ำอีกแก้ผ้าโดดน้ำทั้งวันทั้งคืน วันพีชทูพีชก็ไม่ใส่ ตัวใหญ่หลงมาเขาว่าเป็นหมาดาราตกอับเจ้าของกลับคานาดาเลยเอามาเลี้ยงวันๆ เอาแต่กร่าง
อยู่กันห้าคนกับห้าตัว แต่ที่แน่นอนยืนอยู่บนสองขาตัวเอง บางเวลาก็ยืนสี่ขา (รวมขาเมียด้วย ฮิฮิ) ชีวิตไม่ยืนบนบ่าใคร ช่วยตัวเองซะส่วนใหญ่เพราะไม่มีใครช่วย มีกรรมมาก แต่ใช้กรรมเป็นโอกาสจึงไม่ย่อท้อต่อชีวิต ทำให้มีกำลังใจสู้ เกิดวิกฤตในชีวิตครั้งใด ถือเป็นโอกาส ชีวิตไม่ค่อยมีทุกข์ นอนก็ไม่ฝันทั้งๆที่อยากถูกหวย ไม่เคยทะเลาะกับใครยกเว้นเมีย คิดแล้วละเหี่ยใจ
ความเป็นตู้เหล็ก (ตรงๆ ) ไปไหนก็ลำบากคนอื่น โดยเฉพาะเมียขับรถให้นั่งจะให้ปีบแตรซะทุกที จะให้บีบแต่ที่บ้าน ทีนอกบ้านไม่ให้บีบ แถมเจอไฟส้มให้เหยียบคันเร่งซะอีกแน่ะ เขาบอกว่าปวงไทยนั้นนิยมกัน ไอ้เรามันเถรตรง แถมไม่ชอบตามคำสั่ง ในชีวิตมันมีคุณอำนาจมามากแล้ว เลยบอกเมียไปว่าถ้าน้องรีบๆ พี่อนุญาติให้เดินข้ามแยกไฟไปก่อน แล้วพี่จะจรไปรับเมื่อไฟเขียว แหมท่านครูบาดอกนี้ชงัดนัก ปักกลางอกเลยนั่งนิ่งตัวแข็งทื่อถึงบ้านเลย จนบัดนี้ก็ไม่พูดออกความเห็นอีกเลย อย่างงี้เรียกว่าทฤษฎีใหม่ใหมเนี่ยคุณครู
เจ้ากำลังจะไปไหน
มาจนป่านนี้ไม่รู้ว่าไปไหนก็ใช่ที่ มันมามีไฟในวัยแก่มีเรียนที่ไหนเรียนหมดทั้งไทยทั้งฝรั่ง ทั้งมินิ ทั้งตรี ทั้งโทตอง(สามใบ)ไม่รู้จะเรียนมันไปทำไมดูพ่อครูบายังไม่สน แถมคนอย่างเราเขลากว่าครูบาเยอะ ที่เขาเรียกว่าเก่งแต่เรื่องโง่ๆ ไง รบก็ทำมาแล้วจรอยู่แถวๆบ้านครูบา โชคดีที่ไม่เจอท่านบางทราย ได้แต่ไปปกป้องถิ่นพ่อครูบา เพราะเขมรมาเผาเมืองบ้านกรวดเลยหวดเข้าให้ บุญจะได้อยู่กับครูบา มาอยู่บุรีรัมย์ซะหลายปี
ตานี้จากรบมา บุ๋น จากบุ๋น เป็นมาหมดที่ตะหานเขาอยากเป็นยกเว้น ผบ.ทบ. เป็นแล้วคงไม่สุข มีแต่ทุกข์เลยไม่เอา มาสุขที่สุดตอนเป็นอาจารย์สอนความรู้ อะไรๆก็สอนได้ที่ใจอยากสอนไม่ลำบากเลย แต่คนฟังไม่รู้นะคงลำบาก สอนมันหมดตั้งแต่ยุทธศาสตร์ ยุทธการ ยุทธวิธี การจัดการสารพัดจัด ทุกชนิดจนจำไม่ได้แทบทุกมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯปริมณฑล แถมต่างจังหวัด ที่ปลื้มสุดๆมีทั้ง รมต. ปลัดกระทรวงสักสิบปลัด ผู้ว่าสักสี่สิบผู้ว่า อธิบดีต่างๆผ่านตามามากมาย ก็คงเอาดีแบบนี้แน่
สุดท้ายเขาให้เป็นรองผู้อำนวยการวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร ต่อมาแถมยศพลโทให้ซะอีกแน่ะ เลยค้อน ชิงลาออกก่อนหมดอายุขัย เขาบอกทนไม่ได้จะให้พลเอกอีก ดีใจ ฮิฮิ เลยไปรับจ้างสถาบันพระปกเกล้า จัดตั้งวิทยาลัยใหม่ให้คนเลิกทะเลาะกัน จะทำได้ใหมนี่ เพราะมันเป็นภูมิปัญญาไทยที่ใคร่หาแต่เรื่องกวนๆชวนทะเลาะ นัยว่าทำให้เลือดสูบฉีดดี มีใครสนใจเตรียมไว้จะให้เรียน
เจ้าต้องการอะไร
ยังมีหน้ามาต้องการโน่นต้องการนี่อีกหรือ เมียก็มีแล้ว ลูกก็มีแล้ว ความโง่ก็มีแล้ว นึกไม่ออกจริงๆ ไหว้พระก็ไม่ขออะไรให้ตัว ขอเพียงให้ประเทศอยู่รอดปลอดภัย เพื่อไทยๆ อย่างเราจะได้สุข
ถ้าขอเราสุขแล้วประเทศเราจะทุกข์ขนาดไหน เพราะพวกพาชาติบรรลัยมีเยอะแล้ว จะว่าไม่ต้องการอะไรกลัวจะให้ไปอยู่ป่าอีก ตอนนี้ที่มีการบรรยายหรือคุยกับใครต้องระวังตัวมาก บรรยายให้เด็กวัยรุ่นฟังครั้งหนึ่งพี่แกบอกว่าฟังอาจารย์แล้วอยากบวชจัง เด็กมันแดกอาจารย์หรือเปล่าเนี่ย แถมคนดีในยุโรปอยากให้ไปบวชเป็นเจ้าอาวาสซะอีกแน่ะ เพราะคุณชี ทั้งหลายคอยอยู่เยอะ เอาเป็นว่าชีวิตพอแล้ว แต่เงินเดือนยังขออยู่นะจ๊ะเจ้านาย ฮิฮิ
เจ้าจะทำอะไร
บอกหน่อยได้ไหม บอกได้จ้ะ จะทำคนให้เป็นมนุษย์ที่มีจิตวิญญาณ มีตัวตน มีทั้งกะโหลกและสมองไปด้วยกัน เพราะเดินผ่านๆ มา เห็นคนมีแต่กะโหลกอย่างเดียวก็มาก หรือเดินมาลืมเอาสมองมาจากบ้านก็มี เราต้องสร้างคุณค่าให้คน
